Ruimtelijke strategie datacenters onhoudbaar
In 2017 begint het tijdspad van een Ruimtelijke Strategie Datacenters (RDS) in het kader van het programma Ruimtelijke Economische Ontwikkel Strategie. In oktober 2020 leidt een uitzending van 'Zondag met Lubach' tot brede maatschappelijke twijfel over het nut en de gevolgen van deze strategie. Op 13 februari verscheen in Trouw een artikel waarin de Nederlandse polder als wingewest wordt geschetst, verkwanseld met spiegeltjes en kraaltjes.
De RDS wordt uiteindelijk in 2019 vastgesteld. Natuurlijk blijft het lachen, ook nu nog, als je de uitzending van Lubach bekijkt en hij er al snel mee wappert, het RDS-rapport van BZK. Kort ervoor was er ook in NRC een artikel over de Wieringermeer verschenen, waarin werd beschreven hoe Microsoft alle groene stroom goedkoop – want inclusief ruim zeshonderd miljoen euro subsidie voor eigenaar van het windmolenpark Vattenfall – voor een mega-datacenter gaat gebruiken. Inwoners van de polder kijken tegen 82 gevaartes van 180 meter hoog aan van de Zweedse energiegigant, terwijl lokale initiatieven voor het opwekken van duurzame energie ‘nee’ op het rekest krijgen. Immers, het elektriciteitsnet kan verder geen nieuwe duurzame opwek meer aan in de regio. Capaciteitsuitbreiding van dit soort voorzieningen vergt zo’n vijftien tot 25 jaar. De Regionale Energie Strategie (RES) waarin minimaal vijftig procent lokaal eigendom waarschijnlijk een eis wordt, moet in 2022 toch echt tot uitvoering worden gebracht.
